Wpisy w kategorii: Pozostałe

1 marca 2017 r. w życie weszło wiele istotnych zmian, które zaostrzają rzeczywistość księgową. Została powołana Krajowa Administracja Skarbowa (KAS). Ponadto zmianie uległy dotychczasowe sankcje karne i karnoskarbowe. Które zmiany są szczególnie istotne dla przedsiębiorców? Większość przedsiębiorców prawie codziennie wystawia lub otrzymuje faktury za świadczone usługi lub sprzedaż towarów. Może dojść do sytuacji, gdy wystawiona faktura będzie zawierać błędy. W takim przypadku według przepisów księgowych, nazywana jest nierzetelną fakturą. Czym jest taki dokument i co grozi przedsiębiorcy za jego wystawienie?

Nierzetelne faktury – czym jest w praktyce?

Nierzetelne faktury to dokumenty niezgodne z rzeczywistością, ale w przepisach Kodeksu Karnego Skarbowego, nie istnieje definicja nierzetelnego wystawienia faktury. Dlatego zastosowanie znajduje tu art. 53. par. 22. Kodeksu Karnego Skarbowego, który dotyczy nierzetelnego prowadzenia ksiąg przychodów i rozchodów. Jednak wystawienie faktury, która jest niezgodna z rzeczywistością, może stwarzać dwie sytuacje:

• gdy w wystawionej fakturze wykazana została sprzedaż towaru lub usługi, ale nie miała ona miejsca w rzeczywistości – tzw. faktura pusta
• wykazane w dokumencie zdarzenie (sprzedaż) miało miejsce, jednak dane szczegółowe nie są zgodne z rzeczywistością, np. data sprzedaży, ilość produktów lub cena – tzw. faktura nierzetelna. Natomiast nieprawidłowa stawka VAT lub nieuzasadnione zastosowanie zwolnienia przez przedsiębiorcę, nie jest zaliczane do nierzetelnych faktur, ale do wadliwych.

Nierzetelne faktury – jakie kary grożą przedsiębiorcy za wystawienie?

Nierzetelne faktury są traktowane jako przestępstwo skarbowe, a karze podlega osoba, która je wystawiła. Jednak w przypadku, gdy w procederze brały udział jeszcze inne osoby, to również podlegają one odpowiedzialności karnej. Takim przykładem może być wydanie pracownikowi polecenia wystawienia takiej faktury przez szefa – to tzw. sprawstwo przez podżeganie. Kodeks Karny Skarbowy przewiduje najcięższe kary wyłącznie dla osób, które świadomie wystawiły nierzetelną fakturę. W przypadku, gdy dokument został wystawiony w wyniku pomyłki lub nieświadomości, że stan na fakturze jest inny niż w rzeczywistości , nie można mówić o świadomym złamaniu prawa. Nowelizacja Kodeksu Karnego z dn. 10 lutego, znacznie zaostrzyła kary dla osób, które świadomie wystawiają nierzetelne faktury lub posługują się nimi. Kary za to przestępstwo kształtują się następująco:

Za podrobienie, przerobienie oraz posługiwanie się fałszywą fakturą – 6 – 8 lat w przypadku, gdy celem takiego działania jest niewłaściwy wymiar podatku lub uzyskanie jego zwrotu.

W przypadku, gdy suma należność z fałszywych faktur przekroczy 5 mln zł lub osoba wykorzysta te dokumenty w procederze generowania stałego źródła dochodu – 3 – 15 lat pozbawienia wolności.

W przypadku, gdy kwota fałszywych faktur przekroczy 10 mln zł –  od 5 lat do 25 lat więzienia.

Wystawienie lub uzyskanie fałszywych faktur może mieć znaczenie dla ustalenia wysokości podatku lub uzyskania jego zwrotu:

• gdy kwota wynosi więcej niż 200 tys. zł – od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności
• gdy kwota wynosi więcej niż 5 mln zł – od 3 lat do 15 lat pozbawienia wolności
• gdy kwota wynosi więcej niż 10 mln zł – do 25 lat pozbawienia wolności

Za wyżej wymienione przestępstwa, sąd może nałożyć na sprawcę karę grzywny do 3000 stawek dziennych, czyli do 6 mln zł – w połączeniu z karą pozbawienia wolności. Zmiany zostały wprowadzone również w Kodeksie Karnym Skarbowym, według których za wystawienie nierzetelnej faktury oraz posługiwanie się takim dokumentem, sąd może orzec karę grzywny w wysokości do 720 stawek dziennych lub minimum rok pozbawienia wolności. W niektórych przypadkach może połączyć obie kary jednocześnie.

w tym artykule dowiesz się :

• co jest celem kontroli podatkowej
• co należy wiedzieć o kontroli podatkowej
• jakie podmioty podlegają kontroli podatkowej
• najważniejsze etapy kontroli podatkowej
• zakończenie kontroli podatkowej

I. Istota kontroli podatkowej

Kontrola podatkowa to zespół czynności, które przeprowadzają organy podatkowe w danym podmiocie gospodarczym, by sprawdzić, czy podmiot ten funkcjonuje zgodnie z panującym prawem podatkowym. Jej głównym celem jest uszczelnienie systemu podatkowego. W praktyce wiąże się ona ze sprawdzeniem ksiąg podatkowych, dowodów księgowych i pozostałej dokumentacji firmy w celu wykrycia ewentualnych nieprawidłowości w odprowadzaniu podatków. Może to być kontrola częściowa a może polegać na pełnym „prześwietleniu firmy”.

II. Kim są i jakie obowiązki mają organy kontroli podatkowej?

Prawo do przeprowadzenia kontroli podatkowej mają jedynie organy podatkowe pierwszej instancji. Są to naczelnicy urzędów skarbowego i celnego, dyrektorzy izb skarbowej i celnej oraz reprezentanci władz terytorialnych: marszałek województwa, starosta, prezydent miasta, burmistrz lub wójt. To oni decydują o czasie i zakresie kontroli oraz podmiotach gospodarczych, które będą jej poddane.

Z punktu widzenia przedsiębiorcy najważniejsze jest jednak nie to, kto przeprowadza kontrolę, lecz to, czego można spodziewać się od kontrolującego. Głównymi obowiązkami organów przeprowadzających kontrolę podatkową są:

• postępowanie w granicach i na podstawie panującego prawa,
• wcześniejsze zawiadomienie przedsiębiorcy o planowanej kontroli,
• dokonywanie tylko takich czynności, które zostały wskazane w zawiadomieniu,
• okazanie upoważnienia do dokonania kontroli z wyjątkiem przypadków, w których podejrzewa się popełnienie przestępstwa bądź przestępstwa skarbowego, gdy niezbędne jest okazanie jedynie legitymacji służbowej,
• umożliwienie kontrolowanemu czynnego uczestnictwa w każdym etapie postępowania kontrolnego,
• wpis dotyczący przeprowadzanych czynności w książce kontroli przedsiębiorcy.

III. Podmioty podlegające kontroli podatkowej, ich obowiązki i prawa

Kontrola podatkowa może dotyczyć każdego przedsiębiorcy. Reprezentant kontrolowanej firmy jest zobowiązany do współpracy z urzędnikami i umożliwienia im wykonywania ich obowiązków. W praktyce oznacza to przede wszystkim udostępnienie dokumentacji podatkowej i zapewnienie miejsca, w którym kontrola nie będzie utrudniać prowadzenia działalności. Przedsiębiorca musi umożliwić kontrolującym utrwalenie stanu rzeczywistego za pomocą fotografii, filmu czy nagrań dźwiękowych. W razie potrzeby ma też obowiązek udzielić wszelkich wymaganych wyjaśnień. Dodatkowo jeśli zajdzie taka konieczność, na własny koszt powinien dostarczyć tłumaczenia dokumentów obcojęzycznych oraz przekazać elektroniczne wyciągi z dowodów księgowych i ksiąg podatkowych.

Oprócz obowiązków kontrolowani przedsiębiorcy mają również szereg praw, do których należą:

• prawo do przygotowania niezbędnych dokumentów oraz dokonania korekt deklaracji podatkowych w okresie między dostarczeniem zawiadomienia a rozpoczęciem kontroli,
• prawo do wyznaczenia pełnomocnika, który będzie reprezentował ich podczas kontroli,
• prawo do pełnego udziału w kontroli, w tym do uczestnictwa w przesłuchaniach i oględzinach,
• prawo do składania wniosków dowodowych,
• prawo do dostępu do akt kontroli,
• prawo do sprzeciwu.

IV. Najważniejsze etapy kontroli podatkowej

1. Rozpoczęcie kontroli

Kontrola podatkowa jest okresowo przeprowadzana w każdym przedmiocie gospodarczym, bez względu na to, czy istnieją podejrzenia o nieprawidłowości w odprowadzaniu podatków. O jej wszczęciu zawsze decyduje organ podatkowy, który ma obowiązek zawiadomić przedsiębiorcę o planowanej kontroli przynajmniej 7 dni wcześniej. Okres ważności zawiadomienia wynosi 30 dni – jeśli do tego czasu organ nie rozpocznie czynności kontrolnych, musi dostarczyć nowe zawiadomienie.

2. Czynności kontrolne

Choć kontrola może odbywać się w siedzibie kontrolowanej firmy, nie jest to koniecznością. Równie dobrze może mieć miejsce w:

• siedzibie przedsiębiorcy, np. mieszkaniu, jeśli prowadzi on jednoosobową działalność gospodarczą,
• miejscu przechowywania dokumentacji, np. biurze rachunkowym, jeśli przeprowadzenie kontroli w siedzibie utrudni działanie firmy,
• miejscach związanych z działalnością przedsiębiorstwa,
• siedzibie organu podatkowego, jeśli przyspieszy to kontrolę lub jeśli kontrolowany zrezygnuje z udziału w czynnościach.

Podczas kontroli podatkowej urzędnicy mają prawo żądać dostępu do wszystkiego, co ma związek z aktywnością podatkową firmy, tj.:

• akt, ksiąg i innych dokumentów, jak również mogą sporządzać na ich podstawie odpisy, kopie i notatki,
• lokali, budynków i nieruchomości zajmowanych przez przedsiębiorcę,
• majątku,
• przesłuchań świadków, opinii biegłych, pozyskanych w toku kontroli dowodów i innych zasobów, które pomogą w zakończeniu kontroli.

3. Zakończenie kontroli

Nieprzekraczalny termin zakończenia kontroli podatkowej zawiera się w upoważnieniu. Dodatkowo maksymalny okres trwania kontroli podatkowej przewiduje ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. W zależności od rodzaju działalności, wszystkie kontrole w ujęciu rocznym mogą trwać maksymalnie w przypadku:

• mikroprzedsiębiorców – 12 dni roboczych,
• małych przedsiębiorców – 18 dni roboczych,
• średnich przedsiębiorców – 24 dni roboczych,
• pozostałych przedsiębiorców – 48 dni roboczych.

Co po zakończonej kontroli podatkowej?

Każda kontrola kończy się sporządzeniem protokołu, czyli raportu z przeprowadzonych czynności. Powstaje on w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje przedsiębiorca. Jeśli interesant nie zgadza się z zapisem protokołu, ma 14 dni, by wnieść wyjaśnienia, zastrzeżenia lub wnioski dowodowe. Po kontroli podatkowej, która wykazała błędy najczęściej czeka nas postępowanie podatkowe… o czym traktują inne artykuły na BiznesPodKontrolą.pl